Wereldberoemd in Oeganda?

Wat was het een verrassing om opeens in een nationale krant van Oeganda, the Observer’, een pagina groot artikel over VSO Uganda te zien!
Tijdens mijn tweede werkdag voor VSO, ben ik samen met de Country Director naar 'the Observer' geweest voor een kennismakingsgesprek. Tijdens dat gesprek stelde Pete en ik voor om de redactie in contact te brengen met Oegandese Returned Volunteers (RV’s). Een enthousiaste reactie volgde. Een week later heb ik de verhalen van drie RV’s onder de aandacht gebracht bij the Observer. En toen werd het stil…heel stil….Tot een aantal weken later. Ik ontving een mail van de hoofdredacteur waarin hij een van zijn journalisten de opdracht gaf contact met mij op te nemen voor een artikel. Ik ben als een speer aan de slag gegaan en heb Juliet, een van de drie RV’s met een goed verhaal waarin de boodschap die we over wilde brengen heel duidelijk naar voren komt, gevraagd samen met mij het interview te doen. Juliet kwam op de afgesproken tijd naar VSO en samen hebben we op de journaliste gewacht. Een half uur verstreek, een uur, anderhalf uur, twee uur… uiteindelijk kwam de journaliste vijf uur later opdagen. Lekker Oegandees. Inmiddels was Juliet vertrokken, want ze had andere afspraken. Ik heb het interview door laten gaan en heb een collega van VSO Jitolee gevraagd aan te schuiven. Ik heb de journaliste de gegevens van Juliet gegeven in de hoop dat ze nog geïnterviewd zou worden.
Tijdens het interview gaf de journaliste aan ook erg geïnteresseerd te zijn in het verhaal van Chantal, een Nederlandse Volunteer die in Yumbe geplaatst is. Dus voor de volgende dag heb ik ook een ontmoeting tussen hen geregeld. Tijdens dat gesprek beloofde de journaliste mij het artikel te mailen voordat het gepubliceerd werd, zodat ik het op feiten kon controleren. Dat is niet gebeurd en daarom was ik dan ook hoogst verbaasd toen ik het artikel onder ogen kreeg. En ik werd zelf ook nog eens geciteerd, al is dat niet helemaal wat ik gezegd heb, maar goed. Zie hier het resultaat: http://www.observer.ug/index.php?option=com_content&view=article&id=22004%3Afeature-voluntary-opportunities&catid=57%3Afeature&Itemid=69
Zo, na 2 ½ maand ben ik dus al een beetje beroemd in Oeganda ;-). En ik ben erg benieuwd of en wanneer het artikel over Chantal geplaatst wordt!

Ik sprak afgelopen weekend met een communicatieadviseur van een andere organisatie. Zij gaf aan dat het werken met de media in Oeganda er een stuk anders aan toe gaat dan in ‘het westen’. Haar ervaring is dat wanneer je geluk hebt, ongeveer 50 tot 70% van het artikel inhoudelijk juist is en dat afspraken over het inzien van artikelen voor publicatie nauwelijks nagekomen worden. Nou, dan heb ik het niet slecht gedaan, al zeg ik het zelf. Op een fout na, was het artikel feitelijk juist. Alleen jammer dat die ene fout nu net over VSO ging en wat ze doen. VSO verstrekt namelijk geen voedsel, machines en infrastructuur zoals de journaliste stelde. Door het delen van vakinhoudelijke kennis en ervaringen, gebaseerd op wat de lokale behoefte is, draagt VSO bij aan de ontwikkeling van een land. Wellicht dat er nog een rectificatie volgt, maar ik hoop er niet te hard op.

Door dit mooie resultaat, merk ik dat ik voor andere zaken waar ik mee bezig ben, meer draagvlak krijg. Mijn grootste aandachtspunt - en tegelijkertijd grootste zorg -, is nog steeds het beleggen van het eigenaarschap van communicatiemiddelen en -activiteiten. Ik ben er nog niet, maar ik merk wel dat er stappen in de goede richting gezet worden. En ik moet ook niet vergeten dat ik hier relatief kort ben en dat geduld een schone zaak is.

Na twee en een halve maand kan ik jullie ook vertellen dat deze ervaring heel anders is dan een aantal maanden reizen. In Kampala leef ik mijn leven, dit is voor nu mijn thuis. Ik ga naar mijn werk, doe boodschappen, spreek met vrienden af en in de weekenden doe ik allerlei leuke dingen. Wat dat betreft verschilt het leven niet zoveel van mijn leven in Nederland. Wat het wel anders maakt, is hoe je naar je werk gaat (bodaboda in plaats van fietsen), dat Engels de voertaal is – al went dat erg snel –, dat je al snel leert dat niet alles vanzelfsprekend is en je dus vrijwel alles moet verifiëren -zelfs ‘basale zaken’. En natuurlijk het feit dat je in het weekend niet naar zee gaat, maar op Safari of naar een van de eilanden in Victoria Lake, of naar de vismarkt waar je de meest verrukkelijke vis kunt eten die er maar bestaat!

Ik wil graag nog een link met jullie delen, omdat ik trots ben dat ik door mijn werk als volunteer voor VSO, hieraan bij kan dragen: http://youtu.be/rnJFoV_lDg4